- Nie wiem - odparł Nick. - Ale sie dowiem, mo¿esz byc pewny. Marla troche zbyt pózno zdała sobie sprawe, ¿e nie powinna była schodzic na kolacje. Cała rodzina zgromadziła sie wokół stołu nakrytego drogim lnianym obrusem, zastawionego porcelana, kryształami i srebrem. Płoneły swiece, grała cicha muzyka, a pod rzucajacym słabe swiatło ¿yrandolem stał wielki wazon swie¿o scietych ró¿, irysów i margerytek. U szczytu stołu siedział Alex, Marli przypadło miejsce naprzeciw niego. Po jednej stronie, koło swej babki usiadła Cissy, po drugiej, spogladajac chłodno na Marle, Nick. Odnosiło sie wra¿enie, ¿e z trudem znosi toczaca sie przy stole rozmowe, brzek sreber i muzyke. Na półmiskach le¿ała pieczen, ziemniaki udekorowane zielona pietruszka i długie, Opłata od deszczu delikatne szparagi. W powietrzu unosiły sie smakowite wonie. Marla czuła sie idiotycznie nad miseczka specjalnie dla niej przygotowanej papki. Mimo ¿e był to pierwszy posiłek, który jadła wraz z cała swoja rodzina, Marle meczyła atmosfera sztucznosci i fałszu. Próbowała sobie tłumaczyc, ¿e pewnie czuje sie tu obco z powodu amnezji i przyjmowanych 197 Długie włosy z grzywką na boki leków. A mo¿e to nawrót paranoi. A mo¿e nie potrafi zapomniec spotkania z Nickiem w ogrodzie i jego namietnego spojrzenia. Niezrecznie chwyciła ły¿ke i wło¿yła do ust troche gestej zupy z krewetek. Jej podra¿niony stresem ¿oładek zaczał sie buntowac. Rozmowa przy stole była sztywna i wymuszona. Alex powiedział cos na temat interesów i notowan giełdowych, Eugenia wspomniała Cahill House i problemy zwiazane z poszukiwaniem nowego dyrektora. Cissy prawie sie nie odzywała, znosiła to wszystko, wzdychajac cie¿ko ze znudzonym wyrazem twarzy. Marla nie dziwiła jej sie specjalnie. Nick jadł w milczeniu, kiedy ktos go o cos pytał, odpowiadał monosylabami. Była jego kochanka. Tyle jej powiedział. Byli kochankami. Poczuła, ¿e płona jej policzki, bo bez trudu mogła to sobie wyobrazic. Nie pamietała wprawdzie, jak to było, kiedy sie kochali, nie miała ¿adnych zwiazanych z tym wspomnien, ale wierzyła, ¿e to prawda. Było w nim cos, czemu nie mogła sie oprzec. Przystojny na swój sposób, o ogorzałej od wiatru twarzy i specyficznym poczuciu humoru, graniczacym czasami z zuchwałoscia. I choc złosciła sie na siebie za takie mysli, wydawał jej sie seksowny jak sam diabeł. Wszystko jej sie Program dobry start poplatało. Na pewno ma to jakis zwiazek z lekami i zagubieniem spowodowanym ta cholerna amnezja. Jednak patrzac na jego opalona skóre, wystajace kosci policzkowe, szerokie czoło i silny zarys szczeki, czuła, ¿e cos ja do niego ciagnie, tak samo jak w szpitalu, a potem w ogrodzie. Przełknawszy z trudem kolejna ły¿ke zupy, próbowała sie skupic na rozmowie. Nie smiała ju¿ spogladac w strone Nicka. Na widok prawdziwego jedzenia zaczeło jej burczec w brzuchu. Nie mogła sie doczekac, kiedy przeklete druty znikna w koncu z jej ust. Jeszcze tylko jeden dzien.